Dnia 1 marca 2018 r. obchodziliśmy w szkole Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”. My uczniowie klasy maturalnej wraz z Panią Aldoną Fojkis postanowiliśmy, właśnie w ten dzień, zorganizować lekcję otwartą z języka polskiego.
Temat lekcji brzmiał: Pamięć chroni Naród przed powieleniem koszmaru wojny!
Wydarzenie cieszyło się wielkim zainteresowaniem, także wśród uczniów gimnazjum i szkoły branżowej. Mieliśmy okazję spotkać autentycznego świadkiem historii – Panią Irenę Dybizbańską, która została ocalona z golgoty wojny. Prywatnie, Pani Irena ma 94 lata i jest babcią naszej polonistki. Od samego rana trwały przygotowania, aby Pani Irena poczuła się swobodnie w naszym towarzystwie. Spotkanie miało na celu przybliżyć wszystkim uczniom historię II wojny światowej. Pani Irena opowiedziała nam jak przeżyła czas okupacji niemieckiej. Kiedy wybuchła II wojna św. Pani Irena miała zaledwie 15 lat i strasznie się bała o swoje życie i życie całej rodziny, a miała aż jedenaścioro rodzeństwa! Nasza klasa przeprowadziła wywiad ze świadkiem historii. Udzielenie odpowiedzi na niektóre pytania, nie zawsze było proste. Czasem emocje brały górę. Nasz gość jednak sprostał wyzwaniu i udzielił odpowiedzi na wszystkie postawione pytania. W trakcie spotkania zajadaliśmy się słynnymi pampuchami z czekoladą i babciną szarlotką, które przygotowała dla nas Pani Irena. Były bardzo pyszne, co może potwierdzić każdy, kto ich spróbował. Okrucieństwo czasów wojny jest zagadnieniem trudnym do pojęcia. Barwne opowiadanie świadka historii przybliżyło nam ten okres. Historia okupacji niemieckiej opowiedziana z perspektywy 15-letniej (wtedy) dziewczyny, nabrała innego wymiaru, gdyż na auli słuchali rówieśnicy wojennej dziewczyny. Z pewnością warto było także poznać życiorys ojca Pani Ireny, który był powstańcem wielkopolskim i uczestnikiem pierwszej wojny światowej. Oglądaliśmy zdjęcie Pana Jana Wojtyniaka, które przedstawiało go jako rannego żołnierza hospitalizowanego w szpitalu. Ponadto oglądaliśmy autentyczne pamiątki po mężu Pani babci, który za pobicie Niemca trafił podczas II wojny światowej do obozu pracy. Zdjęcia, listy Pana Mariana do narzeczonej, a przede wszystkim literka P, którą nosił w niemieckim obozie naprawdę robiły wrażenie. Drugim honorowym gościem na naszej lekcji był Tadeusz Różewicz – poeta, który również ocalał z golgoty wojny. Oczywiście poznaliśmy jego życie i utwory głównie dzięki wystawce tematycznej, którą przygotowaliśmy wcześniej z naszą polonistką. Pani Fojkis odczytała wiersz Różewicza pt. „ Ocalony”, a my przedstawiliśmy jego analizę. W tej sytuacji nasza klasa dostała od Pani Aldony wyzwanie , było to ćwiczenie w formie dramowej „STOP- KLATKA”, czyli Manekin Challenge, który polegał na tym, że Pani rzucała nam terminy jak: SZCZĘŚCIE, STRACH, SMUTEK, POKORA, RADOŚĆ, a my musieliśmy wyrazić nasze emocje za pomocą całego ciała, a następnie zatrzymać się w kadrze życia stojąc przez kilka chwil nieruchomo. Zadanie to wprowadziło nas w świat utworu Tadeusza Różewicza i pozwoliło głębiej przeżyć sens wiersza. Ponadto atmosfera wśród obserwatorów trochę się rozluźnienia, a my dzięki uświadomieniu sobie istoty tekstu – doceniliśmy nasze życie. Po zakończonym spotkaniu uczniowie klasy II LO i nasza klasa zostaliśmy na auli, by wypić herbatę z Panią Ireną i jeszcze porozmawiać. Następnie postanowiliśmy, że oprowadzimy naszego gościa po Ośrodku. Na końcu poszliśmy do klasy Pani Aldony, gdzie Bartłomiej Serwatka zadedykował Pani Irenie piosenkę Krzysztofa Krawczyka. Wszyscy świetnie się bawiliśmy, ale chyba najbardziej wzruszona była Pani Irena. Tym optymistycznym akcentem zakończyliśmy spotkanie z tak wspaniałą osobą. Słowa naszego gościa, odwaga, hart ducha i charyzmatyczność na zawsze pozostanie w naszej pamięci. Był to bardzo miły i pełen wrażeń dzień. Mamy nadzieję, że jeszcze kiedyś spotkamy się z Panią Ireną, ponieważ bardzo ją polubiliśmy, wzbudziła w nas wielki podziw. Wierzymy, że będzie ona wspominać nas z uśmiechem na twarzy.
Milena Kuczyńska i uczniowie klasy maturalnej.
